Τι πρέπει να κάνετε σε περίπτωση υπογλυκαιμίας;

Πρώτες βοήθειες

Επιμέλεια Kλεοπάτρα Ζουμπουρλή, μορ. βιολόγος medlabnews.gr

Λέγοντας υπογλυκαιμία εννοούμε την παθολογική κατάσταση η οποία οφείλεται στην ελάττωση του σακχάρου του αίματος σε επίπεδα τέτοια που να προκαλούν κλινικές εκδηλώσεις δηλαδή συμπτώματα.

Όταν το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα πέφτει κάτω από το φυσιολογικό, η λειτουργία του εγκεφάλου επηρεάζεται αμέσως. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως υπογλυκαιμία και συνήθως εμφανίζεται σε άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Μπορεί επίσης να εκδηλωθεί, σπανιότερα, ύστερα από ιδιαίτερα έντονη μέθη, εξάντληση λόγω ζέστης και υποθερμία ή να έπεται μιας επιληπτικής κρίσης.

Η υπογλυκαιμία δεν είναι πάθηση αλλά μία παθολογική κατάσταση που συνοδεύει ποικίλες παθήσεις από τις πιο καλοήθεις (π.χ. υπογλυκαιμία της νηστείας) μέχρι τις πιο κακοήθεις (π.χ. διάφοροι κακοήθεις όγκοι που εκκρίνουν ουσίες που προκαλούν υπογλυκαιμία). Στην καθημερινή όμως πράξη η υπογλυκαιμία, στη συντριπτική της πλειοψηφία παρουσιάζεται σε άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη και τα οποία είτε κάνουν υπέρβαση της δόσεως της λαμβανόμενης ινσουλίνης ή των αντιδιαβητικών δισκίων είτε σε καθυστέρηση της λήψεως γεύματος είτε σε έντονη και ασυνήθιστη σωματική άσκηση. Εκτός όμως από αυτή την αιτία υπάρχουν και άλλες οι οποίες όμως είναι σπανιότερες. 


Γενικά η υπογλυκαιμία μπορούμε να πούμε ότι προκαλείται από δύο βασικούς μηχανισμούς ήτοι: 


α) της μειωμένης παροχής γλυκόζης στο αίμα και 


β) της αυξημένης απομάκρυνσης της γλυκόζης από το αίμα λόγω αυξημένης κατανάλωσης.

Σε επεισόδιο υπογλυκαιμίας μπορεί να υπάρχει:

• Ιστορικό διαβήτη. Το άτομο αναγνωρίζει την «έναρξη» ενός υπογλυκαιμικού επεισοδίου.

• Αδυναμία, λιποθυμική τάση, πείνα.

• Παλμοί και τρέμουλο των μυών.

• Ενδείξεις ότι ο ασθενής είναι διαβητικός, όπως προειδοποιητικό βραχιόλι ή κάρτα, κομμάτια ζάχαρης, ταμπλέτες ή σύριγγα ινσουλίνης, ανάμεσα στα προσωπικά του αντικείμενα.

• Παράξενες πράξεις και συμπεριφορά. Ο πάσχον μπορεί να φαίνεται συγχυσμένος, επιθετικός, ακόμα και βίαιος.

• Εφίδρωση.

• Ωχρότητα και κρύο, κολλώδες δέρμα.

• Δυνατός, έντονος σφυγμός.

• Μειούμενο σταδιακά, επίπεδο ανταπόκρισης.

• Επιπόλαιη αναπνοή.

Η αντίληψη των συμπτωμάτων της υπογλυκαιμίας διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ακόμη και στο ίδιο άτομο, μπορεί να είναι διαφορετική ανάλογα με το πόσο έχει μειωθεί η γλυκόζη στο αίμα, ή αν το άτομο αυτό έχει πολλά χρόνια διαβήτη.

Εάν συνυπάρχει και διαβητική νευροπάθεια η αντίληψη των συμπτωμάτων μπορεί να απουσιάζει εντελώς. Υπογλυκαιμία χωρίς συμπτώματα μπορεί επίσης να συμβεί τη νύκτα και χαρακτηρίζεται από πονοκέφαλο το πρωί. Σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να δείτε το γιατρό σας γιατί ίσως χρειαστεί μείωση της δόσης ινσουλίνης ή διαβητικών δισκίων.

Η αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας είναι αιτιολογική δηλ. αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο αίτιο που προκαλεί την υπογλυκαιμία φροντίζουμε να αρθεί. Αν π.χ. η δόση της ινσουλίνης είναι μεγάλη ή αν η δίαιτα του διαβητικού δεν είναι ρυθμισμένη τότε φροντίζουμε να τα ρυθμίσουμε. Η ρύθμιση αυτή είναι αρκετά πιο δύσκολη στα παιδιά απ' ότι στους ενήλικες επειδή τα παιδιά έχουν έντονη και απρόβλεπτη κινητική δραστηριότητα η οποία όπως αναφέρθηκε πιο πάνω αποτελεί αίτιο υπογλυκαιμίας. 
Η υπογλυκαιμία αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση γλυκόζης είτε υπό τη μορφή της ενδοφλέβιας χορήγησης (στις πιο βαριές περιπτώσεις) είτε υπό την μορφή σάκχαρης ή γλυκού (στις πιο ελαφριές περιπτώσεις). Τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από υπογλυκαιμία (κυρίως διαβητικοί) γνωρίζουν τα συμπτώματά της και τα αντιμετωπίζουν με τη λήψη μιας ή περισσοτέρων κουταλιών σάκχαρης ή ενός γλυκού ή μιας γλυκιάς πορτοκαλάδας. 
Πολλά άτομα με συχνές κρίσεις υπογλυκαιμίας συνηθίζουν να κουβαλάνε στην τσέπη τους μερικές καραμέλες ή σοκολάτες ή ακόμη και φακελάκια με ζάχαρη.

Στην περίπτωση της υπογλυκαιμίας, ο στόχος είναι να αυξηθεί η περιεκτικότητα του σακχάρου στο αίμα, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν ο νοσούντας έχει χάσει τις αισθήσεις του, είναι απαραίτητη η εσπευσμένη αναζήτηση ιατρικής βοήθειας.

Καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης των διαβητικών:

Οι διαβητικοί συνήθως γνωρίζουν την κατάστασή τους και είναι καλά προετοιμασμένοι για τις περιστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Όμως, αν το υπογλυκαιμικό επεισόδιο είναι σοβαρό, η συνείδηση μπορεί να μειωθεί και τελικά ο πάσχον να χάσει εντελώς τις αισθήσεις του.

Τότε η βοήθειά μας έχει ζωτική σημασία. Η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί έχει να κάνει με τον έλεγχο των ζωτικών σημείων του νοσούντα (σφυγμοί, αναπνοή), όπως επίσης και με το να κληθεί ασθενοφόρο, για την έγκαιρη μεταφορά του ατόμου σε κάποιο ιατρικό κέντρο.

Αν πάλι ο ασθενής διατηρεί τις αισθήσεις του, τον βοηθάμε να καθίσει ή να ξαπλώσει και του δίνουμε ένα γλυκό ποτό, κομμάτια ζάχαρης, σοκολάτα ή κάποια άλλη γλυκιά τροφή. Αν η κατάστασή του βελτιωθεί γρήγορα, του δίνουμε περισσότερη γλυκιά τροφή και τον αφήνουμε να ξεκουραστεί έως ότου συνέλθει τελείως. Αν όμως δεν βελτιωθεί καθόλου, προσπαθούμε να αναζητήσουμε άλλες αιτίες που προκάλεσαν τη σύγχυση ή το τρέμουλο και τον φροντίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε, μέχρι να εξεταστεί από γιατρό.  

Επίσης, αν ο πάσχον δεν γνωρίζει ότι είναι διαβητικός, πρέπει να ζητήσουμε ιατρική συμβουλή, ακόμα και όταν μοιάζει πως έχει συνέλθει εντελώς.

 

Καταψύξετε τα λεμόνια σας

 

Το λεμόνι είναι ένα φρούτο με ισχυρές ιδιότητες. .. Οι φυσικές ενώσεις του εμποδίζουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του μαστού...

Το λεμόνι είναι ένα φρούτο με ισχυρές ιδιότητες. ..
Οι φυσικές ενώσεις του εμποδίζουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του μαστού.
Γνωρίζατε ότι μπορείτε να το χρησιμοποιείτε ολόκληρο και να μην πετάτε τίποτα; Εκτός από τα εξαιρετικά οφέλη του για την υγεία, διαθέτει επίσης και εξαιρετική γεύση.
Προμηθευτείτε ένα βιολογικό λεμόνι, πλύνετέ το καλά και βάλτε το στην κατάψυξη. Μόλις το λεμόνι παγώσει εντελώς, αλέστε το και χρησιμοποιήστε το σε σαλάτες, παγωτά, σούπες και δημητριακά. Με αυτόν τον τρόπο θα δοκιμάσετε μια καινούρια γεύση στην οποία δεν θα μπορέσετε να αντισταθείτε.
Η φλούδα λεμονιού περιέχει 10 φορές περισσότερη βιταμίνη απ' ό,τι ο χυμός του. Το λεμόνι είναι σημαντικό εργαλείο για τον καθαρισμό του σώματος από τις τοξίνες. Διαθέτει αντιβακτηριακή δράση και βοηθά στην επιτυχή καταπολέμηση των λοιμώξεων. Είναι εξαιρετικό για την εξόντωση των παρασίτων στο σώμα, ρυθμίζει την πίεση του αίματος, δρα ως αντικαταθλιπτικό και επίσης βοηθά στη μείωση του στρες και των νευρολογικών διαταραχών.
Στραφείτε στη Φύση και τις φυσικές θεραπείες. Χρησιμοποιήστε τα οφέλη της Φύσης προκειμένου το σώμα σας να παραμείνει υγιές.

Το λεξικό των τσοπάνηδων: Λέξεις που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε

 

 Αποκόβω: απογαλακτίζω.
Αγγειό (το): δοχείο, σκεύος.
Ανάρμεγος: το θηλυκό ζώο που δεν έχει αρμεχθεί. Είναι ανάρμεγο το κοπάδι.
Απλάδι (το): Κλινοσκέπασμα από προβατίσιο μαλλί….
Αρβάλι (το): Χάλκινο ή τσίγκινο στρογγυλό δοχείο με χερούλι για το άρμεγμα των ζώων.
Αρνάδα: Χρονιάρα προβατίνα που κρατήθηκε για «έχει», δηλ. για αναπαραγωγή. Στα γίδια λέγεται κατσικάδα.
Ασαλά(γ)ητος: αυτός που δεν παίρνει από ορμήνιες, που κάνει ότι του κατέβει στο μυαλό.
Βάκρα: Προβατίνα με άσπρο τρίχωμα στο σώμα της και μαύρες κηλίδες μόνο στο μούτρο της.
Βετούλι (το): Κατσίκι ενός έτους.
Γαλάρια (τα): Τα γεννημένα πρόβατα ή γίδια που κρατούν (έχουν) γάλα. Σε αντίθεση με τα στέρφα που δεν έχουν.
Γάστρα (η): Σιδερένιο θολωτό σκέπασμα. Στη γάστρα ψήνονταν το ψωμί, ορισμένα φαγητά και ολόκληρα αρνιά ή κατσίκια.
Γκιόσα (η): Η γίδα με μαύρο σώμα και άσπρη κοιλιά.
Γκισέμι (το): Τραγί ή κριάρι μουνουχισμένο και μεγαλόσωμο, οδηγός του κοπαδιού που φέρνει το μεγαλύτερο κουδούνι.
Γκλίτσα: Ποιμενική μαγκούρα με σκαλιστή λαβή.
Ζλάπι (το): Η φράση «παρουσιάσκη ζλάπι» σημαίνει ότι εμφανίστηκαν στα πέριξ λύκοι ή τσακάλια και πρέπει να προσέχει ο τσοπάνης.
Ζυγούρι (το): Πρόβατο που μόλις έχει περάσει το πρώτο έτος της ηλικίας του.
Ζωντανά (τα): Τα πρόβατα και τα γίδια συνολικά. Αλλιώς τα πράματα.
Κάδη (η): Ξύλινο ψηλό δοχείο με στενή βάση για το χτύπημα του γάλακτος.
Κακαράντζα (η): Τα περιττώματα, η κοπριά των ζώων.
Κάλεσα: Προβατίνα με σώμα άσπρο, αλλά με μάτια, μύτη και αυτιά μαύρα.
Καπνόγκεσα (η): Κατάμαυρη γίδα με καφέ μούρη.
Καραμάνικη (η): Προβατίνα άσπρη με μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια και φαρδιά ουρά.
Καρδάρα (η): Ξύλινο στρογγυλό δοχείο για το άρμεγμα του γάλακτος.
Κάτσενα: Άσπρη προβατίνα με κόκκινο πρόσωπο.
Κλαπάτσα (η): Αρρώστια των προβάτων.
Κλαρίζω: Κόβω τα κλαδιά δένδρου.
Κλωτσοτύρι (το): Το τυρόγαλο που μένει από το πήξιμο του τυριού, άμα το βράσουμε κάνουμε το κλωτσοτύρι.
Κολήγοι: Σμίξιμο δύο – τριών τσοπάνηδων για κοινή πορεία – συνεταιρισμό εξαμηνιαίο.
Κολλημένα (τα): Πρόβατα με αρρώστια στον πνεύμονα που κολλάει τα παΐδια (πλευρά).
Κολόκουρος (ο): Το πρώιμο μερικό κούρεμα στον αυχένα και στην ουρά του ζώου. Συνήθως γίνεται στο τέλος του Μάρτη.
Κονάκι (το): Αυτοσχέδιο καλύβι από σάλωμα (είδος καλαμιού). Χρησίμευε για καλοκαιρινό κατάλυμα του τσομπάνη, στα ορεινά και το χειμώνα το εγκατέλειπαν για τα χειμαδιά.
Κάπα (η): Χοντρό πανωφόρι από τραγόμαλλο. Φοριέται τους χειμερινούς μήνες.
Κορύτος (ο): ξύλινη και μακρόστενη ταΐστρα ή ποτίστρα για ζώα. Σκαφίδα.
Κορφίγκι (το): βρασμένο, πηχτό γάλα ζώου, το αμέσως μετά τη γέννα.
Κουδούνα (η): Μεγάλο κουδούνι για πρόβατα.
Κουδουνάδες: Κατασκευαστές κουδουνιών.
Κούρος: Το κούρεμα των προβάτων.
Κουτσοκέρα (η): Προβατίνα ή γίδα με σπασμένο το ένα κέρατο.
Κρεμανταλάς: Ξερό και διχαλωτό ξύλο μπηγμένο στο χώμα έξω από το κονάκι για να κρεμούν τις καρδάρες με το γάλα και να μην το φθάνουν τα σκυλιά και τα φίδια.
Κρούτα: Προβατίνα ή γίδα με μικρά και με κοντά τα δύο κέρατα.
Κύπρος (ο): Μεγάλο κουδούνι από μπρούντζο σαν καμπάνα για γίδια και ειδικότερα για το γκεσέμι.
Λόγια (Λάγια) γρίβα: Σπάνια προβατίνα με γκριζωπό τρίχωμα.
Λόγια (Λάγια) μπαλιά: Κατάμαυρη προβατίνα με μια κηλίδα λευκή στο κεφάλι.
Λειβαδάρικο: Νοικιασμένο χωράφι από τον τσοπάνη που χρησιμοποιεί για βοσκή. Το ενοίκιο το πληρώνει σε είδος και συνήθως είναι τυρί.
Μαδημένα (τα): Πρόβατα που τους έχει πέσει μερικά ή ολικά το μαλλί.
Μαντρί: Κατοικία προβάτων.
Μαντρόσκυλος: Μεγαλόσωμος κατά κανόνα σκύλος. Άγριος μα και άγρυπνος φύλακας του κοπαδιού.
Μαξούλι: (το): Το εισόδημα από το γάλα ή από τα μαλλιά των αιγοπροβάτων.
Μαρκάλλος (ο): Η γονιμοποίηση των θηλυκών από τα αρσενικά για την αναπαραγωγή.
Μαρμαρά: Προβατίνα ή γίδα στέρφα (αυτή που δεν γεννάει).
Μαυλάω: Καλώ κοντά μου με ιδιόρρυθμη φωνή οικόσιτα ζώα.
Μονοβύζα (η): Προβατίνα ή γίδα που έμεινε με ένα μαστάρι, επειδή την χτύπησε αρρώστια.
Μπλιόρα (η): Η πρωτογενή γίδα.
Μπουτσκοκάλεσα: Προβατίνα καστανή ως καστανόμαυρη.
Ντορός (ο): Τα ίχνη (πατημασιές) των ζώων πάνω στο χιόνι ή πάνω στον κουρνιαχτό (σκόνη).
Ορμώνω: Κατευθύνω την πορεία ζώου ή κοπαδιού με χειρονομίες και κραυγές.
Παγάνα (η): Η ομαδική οργανωμένη καταδίωξη άγριων ζώων (κυρίως λύκων).
Παρμάρα (η): Ασθένεια με συμπτώματα παράλυσης, που εμφανίζεται κυρίως στα αιγοπρόβατα.
Πρατάρης (ο): Ο βοσκός των προβάτων.
Πρατίνο: Προβατίνα.
Πιτιά (η): Το στομάχι των κατσικιών από το οποίο παίρνουν το πήγμα (ένζυμο), για να πήξουν το γάλα για τυρί.
Ρούσα (η): Προβατίνα ξανθοκόκκινη.
Ρούτα: Προβατίνα με κοντό μαλλί.
Σάισμα (το): Κλινοσκέπασμα ή στρωσίδι από γίδινο μαλλί.
Σαλαγάω: Κατευθύνω με φωνές τα ζώα.
Σιούτος (ο): Το αρσενικό πρόβατο ή γίδι χωρίς καθόλου κέρατα.
Σκάρισμα (το): Καλοκαιριάτικη νυχτερινή έξοδος του κοπαδιού για βοσκή.
Σκάφη (η): Οι μακρόστενες ξύλινες ή τσίγκινες σκάφες στις οποίες έριχναν τροφή ή νερό για τα ζώα.
Σκουληκιάρικο (το): Πληγωμένο ζώο που μολύνεται η πληγή του από τη μύγα και πιάνει σκουλήκι.
Σταλίζω, στάλος (ο): Καλοκαιριάτικη μεσημεριανή ανάπαυση των ζώων κάτω από τον ίσκιο των δέντρων.
Στέρφα (η): Η στείρα θηλύκια.
Στρούγκα (η): Πρόχειρο μαντρί με κλαδιά ή πέτρες για το άρμεγμα των ζώων.
Τάλαρος (ο): μεγάλο ξύλινο βαρέλι για την φύλαξη και διατήρηση τυριού.
Τομάρια (τα): Τα δέρματα των προβάτων ή γιδιών.
Τροκάνι (το): Μεγάλο κουδούνι με δυνατό ήχο για μεγαλόσωμα ζώα.
Τσαγκάδι (το): Η γίδα ή προβατίνα που έμεινε χωρίς θηλασμό (κατσικιού ή αρνιού) π.χ. λόγω αποβολής.
Τσαντίλα (η): Μεγάλα τουλουπάνια για το στράγγισμα του μόλις πηγμένου τυριού.
Τσαρδί (το): Πρόχειρο κατάλυμα από κλαδιά. Καλύβα.
Τσάρκος (ο): Ο παιδικός σταθμός της στάνης. Μια καλύβα που βάζουν τα νεογέννητα αρνιά, όταν οι μανάδες τους πάνε για βοσκή. Αλίμονο σ” όποιον ξένο πλησιάσει τον τσάρκο. Το τσοπανόσκυλο θα τον κομματιάσει.
Τσαρούχια (τα): Αυτοσχέδια παπούτσια από το δέρμα ζώων με φούντα μπροστά.
Τσατάλι (το): Σιδερένιος ή ξύλινος γάντζος σαν τσιγκέλι.
Τσιμπουροβύζα (η): Προβατίνα ή γίδα με πολύ μικρό μαστό.
Τσοκάνι (το): Το πλακέ κουδούνι για τα γίδια. Λέγεται και κραμπακίδα.
Τσούλα (η): Προβατίνα με μικρά αυτιά.
Τσουράπια (τα): Τσοπάνικες κάλτσες φτιαγμένες από μαλλί προβάτου.
Τυρόγαλο (το): Το υγρό που μένει από το πήξιμο του τυριού.
Φλόρα (η): Ολόασπρη γίδα.
(*) Δημοσιεύτηκε στον «Αιτωλοακαρνανικό Τύπο» του Ηλ. Ζαπαντιώτη και αναδημοσιεύτηκε στα «Ευρυτανικά Χρονικά», τ.8, Οκτώβριος – Νοέμβριος- Δεκέμβριος 2003, απ” όπου το αντλήσαμε

Γιατί αρέσουν οι άνδρες με χιούμορ

Οι αστείοι άντρες είναι καλύτεροι για μία μακροχρόνια σχέση. Μάθε γιατί. Το irakleia.ser.blogspot.gr,  σου εξηγεί γιατί είναι sexy οι άνδρες με χιούμορ.

Το γέλιο είναι μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής. Είναι καθολικό, απλό και φαίνεστε ωραία όταν γελάτε. Επίσης δεν βλάπτει, είναι καλό για το σώμα και το μυαλό. Εκτός ότι σας επιτρέπει να αναδείξετε τα λευκά δόντια σας γυμνάζετε και τους κοιλιακούς σας. Το γέλιο σας κάνει πιο ευτυχισμένους και υγιείς. Επειδή το γέλιο είναι τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μας, προσπαθούμε να βρούμε συντρόφους που αγαπούν να κάνουν το ίδιο πράγμα.

Κύριοι, μπορώ να σας αποκαλύψω ένα μικρό μυστικό; Ένας άντρας που κάνει τις γυναίκες να γελάνε κερδίζει αμέσως πόντους από έναν hot και βαρετό άντρα. Ένας άντρας που δεν φοβάται να φαίνεται ηλίθιος μπροστά σας είναι ένα από τα πιο ελκυστικά πράγματα στον κόσμο. Η ικανότητα ενός άντρα να κάνει τους άλλους να γελούν είναι σέξι. Όχι ότι δεν αγαπάμε το ελκυστικό κομμάτι του ανθρώπου με βάση την εξωτερική εμφάνιση, αλλά πόσο καιρό θα διαρκέσει η αποπλάνηση; Ένα βράδυ; Μια εβδομάδα; Εξασθενεί και σβήνει γρήγορα.

Οι αστείοι άντρες είναι καλύτεροι για μία μακροχρόνια σχέση

Ποτέ δεν πρέπει να ανησυχείτε για βαρετές συνομιλίες ή να σκέφτεστε όταν θέλετε να κάνετε έξυπνες παρατηρήσεις που σας έρχονται στο μυαλό.

Αυτός ο άντρας αγαπά ότι μοιράζεστε το ίδιο πάθος για το γέλιο στη ζωή και αυτός είναι δίπλα σας για να λέτε ανέκδοτα.

Ακόμη και σε μία χάλια μέρα, ξέρετε ότι μπορεί να βάλει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σας.

Είναι η απόδραση σας στην ελαφρύτερη πλευρά τις μέρες που δεν πιστεύατε ότι το χαμόγελο είναι μια επιλογή.

 

Αυτό δεν θα σταματήσει κατά τη διάρκεια της ημέρας, η διάθεση για παιχνίδι που φέρνει στην κρεβατοκάμαρα είναι επίσης ζωντανή και καλή. Θα γελάσετε περισσότερο από μία φορά κατά τη διάρκεια της πράξης.

Ο αστείος άντρας είναι πολύ πιο ενδιαφέρον και γεμάτος ζωή, έχει μια ιστορία να πει, και συνήθως είναι ξεκαρδιστική.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι παραδοσιακοί ''hot'' άντρες, δεν μπορεί να είναι αστείοι, σίγουρα μπορεί να είναι.

Αν βρήκατε τα δύο χαρακτηριστικά σε έναν άνθρωπο βρήκατε το τέλειο.

Οι αστείοι άντρες είναι σέξι. Και για κάποιους, ο αστείος άντρας είναι συχνά ο πιο ελκυστικός άνθρωπος στο δωμάτιο

Το γέλιο είναι επίσης εξαιρετικά μεταδοτικό. Όλοι γνωρίζουμε ότι όταν κάποιος γελάει σχεδόν αυτόματα γελάμε κι εμείς. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να μείνετε σοβαροί.

Αισθανόμαστε πάντα ένα γαργάλημα στα στομάχια μας, όταν ο αστείος φίλος ή ο καλύτερος φίλος μας δεν μπορεί να αναπνεύσει, γιατί αυτός γελάει πάρα πολύ.

Με αυτόν τον άντρα, έχεις αυτές τις ταιριαστές αστείες στιγμές κάτι που δεν μπορεί να είναι ψεύτικες – σε αντίθεση με άλλα πράγματα.

Ένα φυσικό χάρισμα του είναι ότι αντιμετωπίζει τη ζωή ως μια διασκεδαστική περιπέτεια.

Ο αστείος άντρας έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει από μόνο ό, τι συναντά το μάτι

Ποτέ δεν θα στηριχθεί αποκλειστικά και μόνο στην καλή εμφάνιση του ή στους κοιλιακούς του για να βγει ένα ραντεβού. Θα επικαλεστεί την ικανότητά του να κάνει τους άλλους να γελούν.

Αν βγαίνετε ραντεβού με ένα αστείο άντρα, αυτό λειτουργεί καταπληκτικά  και για τους δυο σας ως  ζευγάρι. Το να γελάτε και να είστε αστείοι μαζί είναι μια από τις πιο προσωπικές πτυχές σε μια σχέση.

Χρειάζονται δύο άτομα που μπορούν να γελούν με όλα τα χάλια που τους έρχονται στη ζωή έτσι θα συνδεθούν σε ένα βαθύτερο επίπεδο.

Όταν δεν φοβάστε να φαίνεστε ηλίθια και ανόητη μπροστά από αυτό τον άντρα, θα ξέρετε ότι έχετε κάτι το ιδιαίτερο

Η εύρεση ενός άνδρα ο οποίος μπορεί να σας κρατήσει νέους στην καρδιά με την προσωπικότητα και το μεράκι του για τη ζωή ποτέ δεν θα εξασθενίσει.

Μπορεί να γεράσετε εξωτερικά, αλλά αυτός ο άντρας θα σας κρατήσει νέα στην ψυχή.

Σταματήστε και πάρτε το χρόνο σας για να εκτιμήσετε την επόμενη φορά που θα βρεθείτε με κάποιον που να γελάτε μαζί.

Αισθάνεστε καταπληκτικά, έτσι δεν είναι; Με αυτόν τον άντρα, το γέλιο είναι μέρος της σχέσης σας.

Κρατήστε το γέλιο μέρα με τη μέρα. Θα προσθέσετε μία επιπλέον πινελιά στην ήδη σχέση αγάπης σας. Τελικά, το μόνο που θέλετε είναι να είστε με αυτόν που σας κάνει να γελάτε.

10 - 12 Μαΐου 1930 ο Βενιζέλος περιοδεύει σε Θράκη - Μακεδονία

Σαν σήμερα άρχισε η ανοικοδόμηση της Τζουμαγιάς. (σημερινής Ηράκλειας). Ανεγέρθηκαν από το κράτος 500 περίπου οικίες ομοιόμορφες στη θέση της κατεστραμμένης παλαιάς πόλης βάση εγκεκριμένου σχεδίου. Τον πρώτο θεμέλιο λίθο έθεσε ο τότε Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος στο οικόπεδο του Στέργιου Βλάχμπεη, οπλαρχηγού του Μακεδονικού Αγώνα, τιμής ένεκεν σε επίσημη πανηγυρική τελετή.

Ηράκλεια (Τζουμαγιά)

Αυτό που κάνει ξεχωριστή την Ηράκλεια, παλαιότερα Τζουμαγιά, είναι οι συνθήκες υπό τις οποίες ανοικοδομήθηκε μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της κατά τους βαλκανικούς πολέμους και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Με 5.506 κατοίκους (το 1913), δεύτερη σε πληθυσμό μετά τις Σέρρες ήταν ο σημαντικότερος από τους 170 οικισμούς που είχαν καταστραφεί στην Ανατολική Μακεδονία. Ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα ανοικοδόμησης ισάριθμων σχεδόν οικισμών ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Υπουργού Συγκοινωνίας Αλέξανδρου Παπαναστασίου, ο οποίος δημιούργησε επί τούτου την Υπηρεσία Ανοικοδομήσεως στελεχωμένη με Βρετανούς και Έλληνες αρχιτέκτονες και μηχανικούς.

Την ευθύνη του σχεδιασμού ανέλαβε ο Γάλλος αρχιτέκτων Ερνέστ Εμπράρ (Ernest Hébrard), ο οποίος είχε εκπονήσει το νέο σχέδιο της Θεσσαλονίκης μετά την πυρκαγιά του 1917. Μαζί του συνεργάστηκε ο ολλανδικής καταγωγής Βρετανός Πιετ ντε Γιον (Piet de Jong), επίσης αρχιτέκτων. Η μνημειακότητα που χαρακτηρίζει το σχέδιο είναι σαφής ένδειξη επιρροής του γαλλικού ακαδημαϊσμού, ενώ η ποικιλία των αστικών λειτουργιών μαρτυρεί τις φιλοδοξίες της πολιτικής ηγεσίας για το μέλλον της πόλης. Η γενναιόδωρη κεντρική πλατεία τονίζεται από τη σύγκλιση των κυριότερων λεωφόρων και πλαισιώνεται από τα δημόσια κτίρια και τα οικοδομικά τετράγωνα της αγοράς. Επίσης, άνετες λεωφόροι τη συνδέουν με χώρους εκπαίδευσης και αθλητισμού,και την εκκλησία.

Μετά την πτώση των Φιλελευθέρων το 1920, το πρόγραμμα και η μέχρι τότε προπαρασκευαστική εργασία εγκαταλείφθηκαν. Με την τελευταία πρωθυπουργία του Βενιζέλου το 1928 το ζήτημα της ανοικοδόμησης αγροτικών οικισμών ξανατέθηκε μόνο για τη Τζουμαγιά, καθώς η αγροτική ύπαιθρος είχε ήδη ενταχθεί στα εποικιστικά προγράμματα για τους πρόσφυγες του 1922. Το 1930, με μέριμνα του Υπουργού Προνοίας Α. Παπαδάτου, οικοδομήθηκαν ταχύτατα τριακόσιες κατοικίες στο κεντρικό τμήμα του σχεδίου, για τις οικογένειες που μέχρι τότε στεγάζονταν σε προσωρινά οικήματα.

Μια νέα πόλη με χαριτωμένα μικρά κτίρια εμφανίστηκε εκ του μηδενός.

Η υποδειγματική ανοικοδόμηση συνοδεύτηκε από ειδικά μέτρα για το εμπορικό τμήμα. Oι δικαιούχοι των οικοπέδων της αγοράς υποχρεώθηκαν να συστήσουν οικοδομικό συνεταιρισμό, ώστε να κατανεμηθούν ομοιόμορφα τα οικονομικά βάρη και τα οφέλη της ανάπτυξης. Το 1930 ιδρύθηκε ο Συνεταιρισμός επαγγελματιών «Αναγέννησις» και το 1939 άρχισε να μοιράζει τα οικόπεδα της αγοράς (μετά από διάφορες περιπέτειες, τις οποίες προκάλεσε νόμος των συντηρητικών το 1934).

Η Ηράκλεια υπήρξε παραδοσιακά εμπορική και αγροτική κωμόπολη. Το 1932 και το 1934 έγινε διανομή του αγροκτήματος Ηράκλειας, συνολικά 13.800 στρεμμάτων, σε πρόσφυγες και γηγενείς. Άλλα 1800 στρέμματα δόθηκαν το 1957, ενώ το 1963-1964 μετά τα αρδευτικά έργα ακολούθησε αναδασμός. Σήμερα τα χωράφια έχουν καλές αποδόσεις σε βαμβάκι, καλαμπόκι, σιτάρι, τεύτλα και βιομηχανική ντομάτα, ενώ δεν είναι ασήμαντη και η κτηνοτροφική παραγωγή. Αν και ο πληθυσμός του οικισμού έχει πέσει στα μεταπολεμικά επίπεδα (3.609 άτομα το 2001, έναντι 3.618 το 1951), η Ηράκλεια εξακολουθεί να είναι οικονομικά ενεργή με τη βοήθεια ξένων εργατών, Βούλγαρων και Αλβανών. Οι 58 κάτοικοι του κοντινού κτηνοτροφικού οικισμού Σαρακατσαναίικα είναι Αλβανοί, ενώ ο συνολικός πληθυσμός του Δήμου είναι 16.782 άτομα.

Η πόλη παραμένει ελκυστική, χάρη στον καθοριστικό ρόλο των πρώτων κατοικιών και του αρχικού σχεδίου, το οποίο κάλυψε τις ανάγκες της για δεκαετίες, αφού προέβλεπε έκταση 108 εκταρίων, έναντι των σημερινών 191. Η αναγνώριση της πολεοδομικής αξίας της Ηράκλειας έχει αποφέρει ειδικούς κανονισμούς για την εξέλιξη του αρχικού τμήματος, ώστε να αποφευχθεί η υποβάθμισή του από ανεξέλεγκτη δόμηση. Η υλοποίηση ενός μακρόπνοου προγράμματος σε δύσκολους καιρούς αποδίδει μέχρι σήμερα καρπού

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

Αναγνωστόπουλος, Ν. Η. (1936) Ο κάμπος των Σερρών: Μελέτη συγκριτικής γεωπονικής, Αθήναι.

Καυκούλα, Κ. (2007) Η περιπέτεια των Κηπουπόλεων: Κοινωνική και περιβαλλοντική μεταρρύθμιση στην Ευρώπη και την Ελλάδα του 20ου αιώνα, Θεσσαλονίκη: University Studio Press.

Καφταντζής, Γ. (1973) Η Ιστορία της Ηράκλειας Νομού Σερρών, Δήμος Ηράκλειας.

Κοινωνική και περιβαλλοντική μεταρρύθμιση στην Ευρώπη και την Ελλάδα του 20ου Αιώνα
(Ο πρότυπος οικισμός της Ηράκλειας Σερρών)

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Της Κικής Καυκούλα
Έκδοση UNIVERSITY STUDIO PRESS
Α’ ΜΕΡΟΣ

Αντικείμενο αυτού του εξαιρετικού βιβλίου είναι μια ειδική κατηγορία πρότυπων οικισμών, οι οποίοι επιχείρησαν να γίνουν λίκνο ανθρώπινων κοινοτήτων που θα εξασφάλιζαν στα μέλη τους ένα περιβάλλον αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης. Πρόκειται για τις «κηπουπόλεις», δημιούργημα μεταρρυθμιστικών κινήσεων ευρείας εμβέλειας, η ιδεολογική αφετηρία των οποίων ανάγεται σε ποικίλες προσπάθειες, ουτοπικές και μη, με στόχο την εγκαθίδρυση εστιών κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η ιδέα των κηπουπόλεων γεννήθηκε στις ανεπτυγμένες χώρες της δυτικής Ευρώπης, στις αρχές του 20ου αιώνα, ως επιτακτική ανάγκη βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων, με ένα νέο είδος αστικών εγκαταστάσεων που θα εξασφάλιζαν τη συλλογικότητα και παράλληλα θα αναδείκνυαν την πίστη στον δικαιότερο επαναπροσδιορισμό των κοινωνικών δεδομένων. Ουσιαστικά συνιστούσε την πρώτη συγκροτημένη προσπάθεια «φωτισμένων» πολεοδόμων να ελέγξουν (με τη συγκατάθεση και υπό τη σκέπη οραματιστών κυβερνητικών αξιωματούχων) τους αδυσώπητους μηχανισμούς που επέβαλε η ελεύθερη αγορά, όσο και τις κρατικίστικες εκδοχές του σοσιαλισμού, θέτοντας ως κύριο στόχο την απόκτηση ενός αγαθού, αυτού της ανθρώπινης κατοικίας. Πολιτική που αργότερα θα υπηρετούνταν μέσω του κράτους πρόνοιας. 

Οι ευρωπαϊκές κηπουπόλεις δημιουργούν βαθμιαία τη δική τους ιστορία μέσα στο πολύμορφο ευρωπαϊκό πολιτιστικό τοπίο. Από τις πρώτες «κηπουπόλεις» έξω από το Λονδίνο, μέχρι τα ύστερα παραδείγματα στο Παρίσι και το Βερολίνο, έχουμε μια υποδειγματική περιγραφή των αρχιτεκτονικών ποιοτήτων, των μορφολογικών και τυπολογικών διαφοροποιήσεων, όπως και της οργάνωσης των κοινόχρηστων χώρων και δραστηριοτήτων.

Κάποιες μάλιστα από τις κατοικίες που κατασκευάστηκαν για να στεγάσουν τις ασθενέστερες οικονομικά κοινωνικές ομάδες, καταξιώθηκαν ως πολυλειτουργικά ιδρύματα της εργατικής τάξης, χώροι συζήτησης και ψυχαγωγίας, καθώς και εκπαίδευσης και κοινωνικής μέριμνας. 

Η έρευνα στην ιστορία της ελληνικής πολεοδομίας αποδεικνύει ότιη δύναμη των ιδεών που γέννησαν τις «κηπουπόλεις» δεν άφησε ανεπηρέαστη την Ελλάδα. Στην δεύτερη και την τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα υπήρξε σαφής παρεμβατική πολιτική, με ιδεολογική και οργανωτική συνέπεια, στοιχεία απαραίτητα για την υποδοχή καινοτομιών.

Η διαπίστωση αυτή αναφέρεται κυρίως στη μεσοπολεμική περίοδο, όταν η επιτακτική ανάγκη για εκσυγχρονισμό της ελληνικήςκοινωνίας σε όλα τα επίπεδα φέρνει στην εξουσία τους Φιλελεύθερους υπό τον Βενιζέλο, δηλ. την προοδευτικότερη μερίδα της ελληνικής μεσαίας τάξης, η οποία επιχειρεί να συγκροτήσει καπιταλιστικές δομές παραγωγής και διαχείρισης, με πρώτο μέλημα τη σύσταση ενός σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Η παρεμβολή του 1ου παγκοσμίου πολέμου (με τις τεράστιες καταστροφές που επέφερε) δρα καταλυτικά στα ελληνικά πράγματα, στρέφοντας την πολιτική και τεχνική ηγεσία σε προγράμματα δοκιμασμένα στις δημοκρατίες της Δύσης. Η ευρωπαϊκή πρακτική, σ’ ότι αφορά στους πρότυπους οικισμούς, υιοθετείται στην ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων χωριών της Ανατολικής Μακεδονίας μετά το 1918 και στην ίδρυση των προαστίων της Αθήνας και εν μέρει της Θεσσαλονίκης.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του προγράμματος της Ανατολικής Μακεδονίας αποτελεί η σαφής πρόθεση για άρτια εκτέλεση και αποπεράτωση, με έμφαση στο σχεδιασμό του κοινωνικού εξοπλισμού και ιδιαίτερα των δημόσιων χώρων των οικισμών. Με το στοιχείο αυτό το πρόγραμμα διαφοροποιείται από όλες τις μέχρι τότε προσπάθειες του ελληνικού κράτους να συστήσει νέους οικισμούς, αλλά και από το μεταγενέστερο προσφυγικό εποικισμό, προσεγγίζοντας τα ομοειδή ευρωπαϊκά προγράμματα της ίδιας περιόδου.

Από το σύνολο των οικιστικών προγραμμάτων που υλοποιήθηκαν στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, την πλέον σημαντική θέση, σε επίπεδο εφαρμογής των αρχικών πολεοδομικών σχεδιασμών, κατέχει η ανέγερση του πρότυπου οικισμού της Ηράκλειας (Τζουμαγιάς) Σερρών.Λόγω του ιδιαίτερου τοπικού ενδιαφέροντος, αλλά και λόγω των σημαντικών ιστορικών και πολεοδομικών στοιχείων που παρατίθενται στο βιβλίο της κυρίας Καυκούλα, μέσω των οποίων «ακτινογραφείται» με εναργή τρόπο η δυνατότητα της τοπικής κοινωνίας να ενστερνιστεί μία νέα αντίληψη για το περιεχόμενο και τους στόχους της πολεοδομικής πράξης, συνεισφέροντας έμπρακτα και με ενθουσιασμό σ’ αυτήν στα διάφορα στάδια υλοποίησής της, κρίνουμε σκόπιμο να εστιάσουμε την προσοχή μας στην περιγραφή αυτού του εγχειρήματος, κάτι που θα γίνει στο δεύτερο μέρος αυτού του κειμένου.

Επιστρέφοντας στην πλούσια και πραγματικά συναρπαστική ύλη του βιβλίου (για επαΐοντες και μη) θα θέλαμε να σταθούμε στις διαπιστώσεις στις οποίες προβαίνει η κυρία Καυκούλα αξιολογώντας τη συνεισφορά των ευρωπαίων πολεοδόμων στην ανάπτυξη των ελληνικών πόλεων με σχεδιαστικά εργαλεία και κοινωνικές πρακτικές. Συνεισφορά ιδιαιτέρως σημαντική που όμως δεν αξιοποιήθηκε επαρκώς με αποτέλεσμα η χώρα μας να χάσει μια μοναδική ευκαιρία εναλλακτικού προτύπου οικιστικής ανάπτυξης. Στην Ελλάδα, κυρίως από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και εντεύθεν, στον αντίποδα ακριβώς της πρακτικής για τις «κηπουπόλεις» που βασίζονταν στη συλλογική συνείδηση και δράση, η πολεοδομική πολιτική ανέδειξε της ελληνικές πόλεις σε μνημεία παρωδίας των νόμων της ελεύθερης αγοράς. Σήμερα η αποπνικτική καθημερινότητα των μεγάλων πόλεων υποδεικνύει τα αδιέξοδα του «ελληνικού μοντέλου» αστικής ανάπτυξης: ως λειτουργία κατ’ εξοχήν δημόσια και κοινωφελής, η διαχείριση του χώρου της πόλης είναι όχι τεχνικά αδύνατη, αλλά πολιτικά δυσχερέστατη.

Όπως έχουν τα πράγματα οι ελληνικές πόλεις δεν γαλουχούν ανθρώπινες κοινότητες και δεν προστατεύουν ούτε την ιστορική παράδοση, ούτε βέβαια τη φύση. Για να επιζήσουν, χρειάζεται να ενηλικιωθούν αφήνοντας πίσω ως παιδική αρρώστια τον αυτόματο πιλότο της ιδιωτικής κερδοσκοπίας.

Η πρόκληση που τίθεται πλέον για τα αστικά μας κέντρα, είναι ανάλογη με την μεγάλη πρόκληση που είχαν αντιμετωπίσει οι πολεοδόμοι στις αρχές του 20ου αιώνα, η οποία και τους οδήγησε στην αναζήτηση πρωτοποριακών πολεοδομικών παρεμβάσεων, όπως αυτές των «κηπουπόλεων». Είναι αναγκαία πια και στον τόπο μας η πορεία προς δυναμικό, στρατηγικό σχεδιασμό, κάτι που προϋποθέτει αλλαγές πολιτικού χαρακτήρα στη διαχείριση του αστικού χώρου, τόσο προκειμένου για την αναζωογόνηση παλαιών περιοχών, όσο και για τις νέες επεκτάσεις.

Επιβάλλεται πλέον Δήμοι, Δημόσιο και πολίτες να στρέψουν το ενδιαφέρον τους σε προγράμματα αναπλάσεων που θα αντιμετωπίζουν την κατοικία και το περιβάλλον της ως συλλογικό αγαθό, που θα αναδεικνύουν τον δημόσιο χαρακτήρα της πόλης ενάντια στον κατακερματισμό και την ιδιωτικοποίησή του.

Η κυρία Καυκούλα κλείνει το βιβλίο της αναφερόμενη στη Γαλλίδα ιστορικό της πολεοδομίας Φρανσουάζ Σοέ η οποία δηλώνει πως στην εποχή της παγκοσμιοποίησης θα πρέπει «να αντικαταστήσουμε την ταξική συνείδηση με τη συνείδηση του τόπου», υπονοώντας όχι ασφαλώς την αναδίπλωση στον περιορισμένο ορίζοντα του «τοπικού», αλλά στη δόμηση μιας ανοιχτής δημοκρατικής συνείδησης μέσα από το ενεργό ενδιαφέρον για το γενέθλιο τόπο.

Ποιο κάτω θα βρείτε αποκόμματα από εφημερίδες (Εμπρός, Σκριπ και Μακεδονία) "Βασιλικές" και "Βενιζελικές" της εποχής προσέξτε πως βλέπουν την περιοδεία του Πρωθυπουργού αλλά και του Υπουργού τότε παιδείας Γεωργίου Παπανδρέου και την πολιτική τους!