Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος Διάκονος Κρατουμένων

του π. Δημάρχου Νέας Ζίχνης, Ανδρέα Δαϊρετζή

     Δεν είναι απλά ένας Γρεβενιώτης. Ούτε μόνον ένας Έλληνας και μάλιστα Δυτικομακεδόνας. Γι’ αυτά τα δυο καυχιέται πολύ. Γιατί αγαπά και το γενέθλιο τόπο του και την πατρίδα του. Είναι κάτι παραπάνω και μοναδικό. Είναι ο Παγκόσμιος Διάκονος των Κρατουμένων. Τίτλος που του χάρισε το ίδιο το έργο του. Η ίδια η ζωή του. Η προσφορά του. Η δράση του. Οι επισκέψεις του σε φυλακές σ’ όλο τον πλανήτη.

Ο Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος

     Φως των Γρεβενών που έμελλε να φωτίσει τη ζωή πολλών ανθρώπων. Φώτισε και τη δική μας ζωή. Τη δική μας Περιφέρεια. Το δικό μας Νομό. Έγινε «Σερραίος», όπως συνήθιζε να λέει τα χρόνια που μας τίμησε με την παρουσία του και τη ζωή του στο δικό μας τόπο. Στα δικά μας μέρη. Η ιερατική του σταδιοδρομία και το παγκόσμιο έργο του αγάπης και προσφοράς συνδέθηκε άμεσα με τη Σερραϊκή Γη.

   Στις 8 Νοεμβρίου 1959, γιορτή των Αρχαγγέλων, ένα παλικάρι του Χριστού, πάνω στην ομορφιά της νιότης του, διάλεξε για τον εαυτό του την αγγελική ζωή. Την πολιτεία των Αγγέλων. Στην Ιερά Μονή Αγ.Τριάδος Τούμπας Σερρών εκάρη μοναχός ο κατά κόσμον Γεώργιος Ραπτόπουλος, Θεολόγος, και πήρε το όνομα ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Νευροκοπίου και Ζιχνών κυρό ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟ. Την επόμενη μέρα χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ι.Ν Παμμεγίστων Ταξιαρχών Ροδολίβους και τοποθετήθηκε στη Μητρόπολη Νευροκοπίου και Ζιχνών, όπου και άρχισε να εργάζεται με πρωτοφανή ζήλο σε όλη την Μητροπολιτική Περιφέρεια. Με το πέρασμα του χρόνου άρχισε να φαίνεται η πνευματική αλλαγή στη ζωή των ανθρώπων. Κηρύγματα. Εσπερινές ομιλίες. Κύκλοι μελέτης Αγίας Γραφής. Κατηχητικά σχολεία για μαθητές, μαθήτριες, εργαζόμενους όλων των ηλικιών. Αγρυπνίες. Ιεραποστολικές  και Αντιαιρετικές εξορμήσεις, όπου υπήρχαν φωλιές Μαρτύρων του Ιεχωβά και Προτεσταντών. Ο πρώην ακατήχητος λαός τώρα άρχισε να ζει μια νέα ζωή. Έμαθε για την πίστη του. Έμαθε για τη μοναδικότητα της Ορθοδοξίας του. Έμαθε πώς να την υπερασπίζεται. Αρκεί ένας άνθρωπος με ζήλο και φωτιά μέσα του, για να αλλάξει ολόκληρο το δήμο, είχε πει ο Ι.Χρυσόστομος.

    Στις 8 Νοεμβρίου 1963, στον Ι.Ν Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών, με Τοποτηρητή τον τότε Νευροκοπίου και Ζιχνών ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟ, χειροτονείται πρεσβύτερος και στη συνέχεια παίρνει το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου, ως άγαμος κληρικός. Οι άγγελοι βλέπουμε να τον συμπαραστέκονται διαρκώς και να χαράζουν νέες πορείες στη ζωή του την ημέρα της πανηγύρεώς τους.

    Από το 1959 μέχρι και το 1984 υπηρέτησε μέσα στο Νομό Σερρών στις εξής Μητροπόλεις: Νευροκοπίου και Ζιχνών, Σιδηροκάστρου, Σερρών και Νιγρίτης. Επί διετία δε ως Στρατιωτικός Ιερέας στη 10^η Μεραρχία Σερρών, κοντά στα στρατευμένα νιάτα της πατρίδας.

   Με το πέρασμά του άφησε εποχή. Ανεπανάληπτες είναι οι δραστηριότητές του με το λαό του Θεού. Αμείωτος ο ζήλος του να κάνει ό,τι περισσότερο και καλύτερο μπορούσε ως τακτικός Ιεροκήρυκας της Ι.Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από την Ιερά Σύνοδο τιμήθηκε ως «Διδάσκαλος του Ευαγγελίου» για την ευρεία μετάδοση του θείου λόγου από τους άμβωνες των Εκκλησιών, από τα έντυπα μέσα και από το Ρ/Φ Σταθμό Σερρών. Πλούσιος ο λόγος του Θεού έφτανε στις ψυχές των χριστιανών επί μακρά σειρά ετών.

    Για την πόλη όμως των Σερρών ο πολύ αγαπητός σε όλους τους Σερραίους π.Γερβάσιος επιφύλαξε μια παγκόσμια προβολή: Με την ευλογία του αοιδίμου Μητροπολίτη Σερρών και Νιγρίτης κυρού ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Καρδαμένη, η πόλη των Σερρών έγινε η γενέθλια πόλη ενός παγκοσμίου έργου, το οποίο πρόβαλε σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία και την Ελλάδα. Το έργο αυτό ονομάστηκε ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ «Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά».Χιλιάδες χριστιανοί από όλο το Νομό Σερρών συνόδευαν τον π. Γερβάσιο στις επισκέψεις του αρχικά στη Φυλακή Κασσάνδρας και στη συνέχεια σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας. Επί 40 σχεδόν χρόνια, από το 1978, δεν λείπουν οι Σερραίοι από αυτές τις ωραίες πορείες αγάπης προς τους κρατούμενους, εντός και εκτός Ελλάδας. Σε όλες του τις συνεντεύξεις σε Ραδιοφωνικούς και Τηλεοπτικούς σταθμούς, σε Εφημερίδες και περιοδικά ελληνικού και ξένου Τύπου, ο π. Γερβάσιος αναφέρεται πάντα στην συμπαράσταση και συνδρομή των Σερραίων στο μοναδικό αυτό, πολυδιάστατο, κοινωνικό, πανανθρώπινο και παγκόσμιο έργο αγάπης, το οποίο οδήγησε πολλούς κρατούμενους σε νέα πορεία ζωής, χωρίς επιστροφή στα λάθη του παρελθόντος. 16.000 άποροι μικροποινίτες κρατούμενοι από 90 χώρες του κόσμου πήραν στα χέρια τους το πολυπόθητο αποφυλακιστήριο πριν από τη λήξη της ποινής τους, γιατί ο π.Γερβάσιος με τις συνδρομές Ελλήνων και ομογενών πλήρωσε στο Ταμείο του Κράτους 5.200.000,00€ ! Να τι μπορεί να κάνει η αγάπη!

    Το έργο αυτό τιμήθηκε από δεκάδες φορείς: από την Ακαδημία Αθηνών. Από την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Από Υπουργεία Ελλάδας και άλλων χωρών του κόσμου. Πατριαρχεία. Μητροπόλεις. Δήμους . Συλλόγους και Σωματεία. Το 2013 ο π.Γερβάσιος ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Την υποψηφιότητά του στήριξαν προσωπικότητες από τις πέντε ηπείρους.

     Ο π. Γερβάσιος, παρά την ηλικία του (είναι ήδη 85 ετών), εργάζεται ακούραστα. Το έργο του, έργο ψυχής για τον ίδιο, του δίνει ζωή και γεννά οράματα στην ψυχή του. Ώσπου να κλείσει τα μάτια του, δεν θα σταματήσει να πετά από φυλακή σε φυλακή, να επισκέπτεται τους περιθωριοποιημένους  και ξεχασμένους συχνά και από τους δικούς τους ακόμη ανθρώπους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους πάσχοντες αυτούς συνανθρώπους μας και να τους φέρνει το μήνυμα της ελπίδας, της αισιοδοξίας και της αγάπης του Χριστού στις καρδιές τους. Σύνθημα ζωής για τον π.Γερβάσιο είναι : “ Η ζωή μας είναι σύντομη. Ας βιαστούμε να κάνουμε το καλό στον κόσμο».

    Με τον πατέρα Γερβάσιο Ραπτόπουλο με συνδέει μια πολύχρονη πνευματική και φιλική σχέση. Το 2008 ο Δήμος Νέας Ζϊχνης σε μια απλή τελετή, παρουσία εκατοντάδων πολιτών απ’ όλο  το Νομό, τον τίμησε ανακηρρύσοντας τον, Επίτιμο Δημότη.

   Δυστυχώς τον πατέρα Γερβάσιο, πνευματικό τέκνο του φλογερού αγωνιστή Ιεράρχη Αυγουστίνου Καντιώτη (που η Εκκλησία εξόρισε στην Φλώρινα), η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας δεν τον εξέλεξε Επίσκοπο, είτε γιατί δεν συμμορφώθηκε προς τις υποδείξεις, είτε γιατί ασυμβίβαστος πάντα, χαλούσε τις ισορροπίες. Βέβαια ποτέ δεν επεδίωξε ούτε ζήτησε κάτι τέτοιο, γιατί ο χαρακτήρας και η ταπεινότητά του δεν του το επέτρεψαν. Ίσως αυτά τα τελευταία δυσαρεστήσουν κάποιους, υποκριτές και Φαρισαίους. Δεν μπορώ όμως να συνεχίσω άλλο την σιωπή μου για έναν άνθρωπο και κληρικό που η αίγλη του, το έργο του, η φήμη του, ξεπερνούν τα ελληνικά σύνορα.

   Νομίζω πως ήρθε η ώρα ο Νομός Σερρών αλλά ιδιαίτερα ο Δήμος Σερρών και το Δημοτικό του Συμβούλιο, να τιμήσουν τον Αρχιμανδίτη Γερβάσιο Ραπτόπουλο, γιατί οι Σέρρες είναι η γενέθλια πόλη ενός παγκόσμιου έργου που πρόβαλε την πόλη, την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.